Apabila duduk-duduk menjadi krisis kesihatan negara | KOMEN

Kesihatan

Duduk: Ini mungkin tidak kelihatan seperti berisiko tinggi, tetapi dalam kuantiti yang banyak. Akibatnya adalah meluas—untuk individu dan untuk keselamatan kewangan dan ketenteraan negara kita.

Pertimbangkan ini: mendapat aktiviti fizikal yang mencukupi boleh menghalang satu daripada 10 kematian pramatang, satu daripada lapan kes kanser payudara, satu daripada 12 kes diabetes dan satu daripada 15 kes penyakit jantung. Walau bagaimanapun, 24 peratus daripada orang dewasa A.S. dan hanya satu daripada lima remaja memenuhi Garis Panduan Aktiviti Fizikal A.S. untuk senaman aerobik dan pengukuhan otot. Ini adalah berita buruk untuk individu dan kesihatan awam, tetapi ia juga membimbangkan keselamatan negara kerana ia menjejaskan kelayakan tentera dan kesediaan untuk menjalankan tugas aktif.

Sebahagian daripada gambar ini ialah kadar tinggi penyakit kronik—obesiti, penyakit kardiovaskular, diabetes jenis 2 dan gangguan kesihatan mental. Kejatuhan bencana dalam kalangan orang dewasa yang lebih tua berpunca daripada penurunan mobiliti pinggul akibat gaya hidup yang tidak aktif. Mereka yang duduk lebih banyak mempunyai penipisan yang lebih besar pada lobus temporal medial, kawasan otak yang penting untuk membentuk ingatan.

Sebagai tambahan kepada tekanan besar yang diberikan inersia fizikal pada kesediaan kesihatan dan ketenteraan, ia melibatkan kerugian kewangan yang besar. Malah, $117 bilion kos penjagaan kesihatan tahunan di Amerika Syarikat dikaitkan dengan ketidakaktifan fizikal. Apatah lagi, majikan dan pekerja merasai tekanan: Kadar insurans meningkat seiring dengan peningkatan kadar penyakit kronik. Selain itu, ketidakhadiran dan penurunan produktiviti disebabkan oleh keadaan ini mengurangkan produktiviti dan kemudaratan ekonomi kompaun, dengan setiap pekerja yang tidak aktif mengenakan bayaran kepada majikan $1,313 setahun berbanding rakan sekerja mereka yang lebih aktif secara fizikal.

Masalahnya ialah ketidakaktifan fizikal tidak ditakrifkan dalam vakum pilihan peribadi: ia adalah interaksi kompleks faktor sosial, persekitaran dan individu. Daripada kekurangan laluan pejalan kaki kepada percambahan telefon pintar dan skrin, kehidupan moden penuh dengan halangan kepada gaya hidup aktif.

Bagi komuniti terpinggir, di mana penyakit kronik mungkin terjejas secara tidak seimbang, halangan selalunya lebih besar.

Tidak syak lagi, membalikkan lingkaran menurun ini ke arah ketidakaktifan fizikal akan memerlukan usaha kolektif kerajaan, komuniti, perniagaan dan individu. Kami memerlukan banyak penyelesaian, daripada pendekatan keseluruhan kerajaan, kepada membangunkan dasar dan struktur yang mengubah landskap yang memihak kepada aktiviti fizikal, kepada mewujudkan persekitaran yang menyokong pergerakan, kepada memastikan akses dan keselamatan.

Bayangkan perancangan perbandaran mengutamakan kawasan pejalan kaki, laluan basikal dan ruang hijau; jika sistem pendidikan mengembalikan semula program aktiviti fizikal yang komprehensif; jika majikan benar-benar menyokong aktiviti fizikal yang sihat di tempat kerja; jika semua penyedia penjagaan kesihatan dilatih untuk menetapkan senaman dan diberi pampasan untuk ujian, preskripsi dan rujukan yang sesuai; dan jika tentera kita membangunkan program aktiviti fizikal berasaskan bukti untuk meningkatkan kecergasan fizikal, maka akan terdapat lebih sedikit kecederaan muskuloskeletal dan penyakit kronik, dan kesihatan mental yang bertambah baik.

Sudah tiba masanya kita semua menerima gaya hidup yang mengukuhkan aktiviti fizikal sebagai asas kesihatan, kesejahteraan dan kebahagiaan, kerana kajian demi kajian menunjukkan betapa pentingnya ia.

Untuk perubahan budaya berlaku, ia mesti bermula dari atas. Nasib baik, kami melihat beberapa pergerakan. Setiap Mei selama empat tahun yang lalu, lebih daripada 400 ahli Kongres daripada kedua-dua pihak dan kakitangan mereka telah menyertai Cabaran Aktiviti Fizikal Kongres, yang ditaja oleh Perikatan Aktiviti Fizikal. Inisiatif itu, yang merupakan pertandingan mesra, meningkatkan kesedaran penggubal undang-undang tentang isu nasional yang kritikal ini. Terutama, ini memberi Capitol Hill peluang untuk memimpin melalui teladan mengenai isu penjagaan kesihatan yang mempengaruhi setiap orang Amerika.

Jadi jangan lagi duduk terbiar. Masa untuk bertindak sekarang. Mari kita bekerjasama untuk mengembalikan aktiviti fizikal ke dalam kehidupan rakyat Amerika dan memastikan masa depan yang lebih sihat dan mampan.

Pam Watts ialah pengarah eksekutif NIRSA: Leaders in Collegiate Recreation dan presiden Physical Activity Alliance, sebuah gabungan yang berdedikasi untuk meningkatkan kesihatan dan kesejahteraan melalui aktiviti fizikal. Dia menulis ini untuk InsideSources.com.